برآورد هیدروگراف رواناب در حوضه فاقد آمار بدون استفاده از داده های پوشش خاک و کاربری اراضی

مدل SCS یکی از مهم‌ترین مدل‌های برآورد هیدروگراف سیلاب در حوضه های فاقد آمار است و نیازمند داده‌های پوشش گیاهی، کاربری اراضی، ویژگی‌های فیزیوگرافی و آگاهی از وضعیت رطوبت پیشین سطح حوضه می‌باشد اما در حوضه‌هایی که دارای این داده‌ها نیستند استفاده از این مدل با محدودیت مواجه است. در تحقیق حاضر تلاش شده است تا رابطه پیشنهادی بین زمان تأخیر و زمان تز و برآورد زمان تمرکز بر مبنای برآورد سرعت سیلاب در زمان اوج به عنوان راه حلی برای غلبه بر این محدودیت مورد بررسی قرار گیرد. نتایج مدل پیشنهادی با نتایج مدل متداول SCS با در نظر گرفتن چهار رویداد بارش-رواناب در حوضه آبریز امامه با استفاده از معیارهای درصد خطا در برآورد حجم رواناب (PEV)، درصد خطا در برآورد دبی اوج رواناب (PEP)، درصد خطا در برآورد زمان رسیدن به دبی اوج رواناب (PETP) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)  مقایسه گردید. نتایج نشان می‌دهد مقادیر میانگین PEV، PEP، PETP و RMSE برای مدل SCS - مدل پیشنهادی به ترتیب (35/6-)-(45/6-)، (97/0)-(38/48-)، (38/27)-(08/46)، و (4/1)-(55/2) می‌باشد. هر دو مدل تمایل به بیش برآوردی حجم رواناب و کم برآوردی زمان رسیدن به اوج دارند در حالیکه مدل متداول SCS میل به کم برآوردی و مدل پیشنهادی میل به بیش برآوردی دبی اوج دارند. همچنین مقایسه  RMSE در کنار سایر معیارها نشان می‌دهد در صورت عدم دسترسی به داده‌های مورد نیاز مدل متداول SCS ، مدل پیشنهادی می‌تواند به طور نسبی تخمین قابل پذیرشی از هیدروگراف رواناب ارایه دهد